ក្នុងខណៈដែលខ្ញុំព្រះករុណាដើរសាត់អណ្តែតសែតអញ្ជង់ទៅនោះ ខ្ញុំព្រះករុណាក៏ឆ្លៀតឱកាសបង្ហាត់ បង្រៀនប្រជាជនផង ការបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកដទៃក៏ស្មើនឹងការបង្ហាត់បង្រៀនខ្លួនឯង ចិត្តរបស់ខ្ញុំព្រះករុណា ក៏កាន់តែល្អប្រសើរឡើងរាល់ៗថ្ងៃដែលកន្លងទៅ កាលបើប្រទះឃើញភូមិស្រុកណា ខ្ញុំព្រះករុណាក៏ឈប់ ស្នាក់ក្នុងព្រៃក្បែរៗភូមិស្រុកនោះ លុះភ្ញាក់ពីព្រលឹមហើយក៏ចូលទៅបិណ្ឌបាតក្នុងភូមិស្រុកនោះ កាលបើ បានចង្ហាន់ល្មាក់ល្មមចិញ្ចឹមជីវិតឲ្យប្រព្រឹត្តទៅសម្រាប់មួយៗថ្ងៃហើយ ខ្ញុំព្រះករុណាក៏ត្រឡប់មកឆាន់ឯទី សម្នាក់វិញ ប្រសិនបើមានអ្នកស្រុកតាមមកសន្ទនាជាមួយ ខ្ញុំព្រះករុណាក៏សន្ទនាជាមួយនឹងគេ បង្ហាត់ បង្រៀនគេឲ្យយល់ដឹងគោលធម៌របស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់ បើអ្នកស្រុកនិមន្តឲ្យស្នាក់នៅច្រើនថ្ងៃ ទាំងបើបានទទួលសប្បាយៈសមរម្យ ក៏ស្នាក់នៅយូរគួរសម ប៉ុន្តែមិនដែលស្នាក់នៅកន្លែងណាហួសពី ៥ ថ្ងៃទេ រឿងរបស់អ្នកស្រុកអ្នកភូមិគឺជារឿងចៅចាក់ស្មុគ សាញប្រដាញស្មុគស្មាញគ្មានអន្តភាព(ទីបំផុត) ប្រសិនបើខ្ញុំព្រះករុណាស្នាក់នៅយូរជាងនោះ ខ្ញុំព្រះករុណាក៏ដោយរវល់ខ្វល់ខ្វក់តាមពួកគេដែរ ដើម្បីគេច ឲ្យផុតពីកង្វល់ខ្វល់ខ្វក់ទាំងនេះ ខ្ញុំព្រះករុណាទើបធ្វើដំណើរដើរផ្លូវតទៅទៀត ។
រឿងមួយដែលខ្ញុំព្រះករុណាត្រូវតស៊ូពុះពាររហូតរយៈចម្ងាយផ្លូវ គឺ លទ្ធិជំនឿជឿកាន់របស់ប្រជាជនក្នុងតំបន់ ផ្សេងៗ រឿងខ្លះជាជំនឿចាស់បូរាណដែលគ្មានហេតុផលហើយបានដក់ជាប់ក្នុងខួរក្បាលរបស់អ្នកស្រុកអស់ ពេលជាច្រើនសតវត្សទម្រាំនឹងខ្ញុំព្រះករុណាពន្យល់ហេតុផលឲ្យពួកគេយង់យល់គោលធម៌ពិតក្នុងព្រះ ពុទ្ធសាសនាបានក៏នឿយហត់មិនតិចទេ ។មានភូមិមួយតាំងនៅលើឆ្នេរស្ទឹងគង្គាក្នុងអាណាខេត្រនៃមគធរដ្ឋ ខ្ញុំព្រះករុណាដើរផ្លូវទៅដល់ភូមិនោះ នារសៀលថ្ងៃមួយ គ្រាន់តែបានដំណឹងថាមានសមណៈប្លែកមុខចូលមកស្នាក់នៅក្បែរភូមិ អ្នកស្រុកមួយអន្លើ ដោយមេភូមិ(គ្រាមភោជក)ដែលមានប្រាជ្ញាក៏ដើរចេញទៅសន្ទនាជាមួយនឹងខ្ញុំព្រះករុណាភ្លាម កាលបើសួរ សុខទុក្ខរបស់គ្នា និង គ្នាតាមទំនៀមទម្លាប់ហើយ ការសន្ទនាលើប្រធានបទជំនឿជឿកាន់ក៏ចាប់ផ្តើមឡើង
"ម្នាលឧបាសក ! ញោមទាំងអស់គ្នារាប់អានអ្វីជាទីពឹង?"ខ្ញុំព្រះករុណាចាប់ផ្តើមសួរ
មេភូមិដែលធ្វើមុខងារជាតំណាងអ្នកភូមិបានឆ្លើយតបថា "ពួកខ្ញុំកណារាប់អានព្រះមុនីទាំង ៧ ជាទីសរណៈ ទីពឹង"
"ចុះព្រះមុនីទាំង ៧ ដែលញោមពោលដល់ហ្នឹងជាអ្នកណា នៅឯណា?"ខ្ញុំព្រះករុណាសួរត
"ព្រះមុនីទាំង ៧ នោះ គឺ កស្សបៈ អតរី ភារទ្វាជៈ គោតមៈ វិស្វាមិត្រា ជមទគ្គិ វាសិស្តៈ ព្រះមុនីទាំង ៧ នេះកើតមុនព្រះវេទទៅទៀត ពេលនេះ ព្រះអង្គកំពុងប្រថាប់នៅលើឋានសួគ៌ នៅយប់ខែងងឹតឰដ៏អាកាស វេហាស៍ល្ហល្ហេវ បើព្រះគុណម្ចាស់ងើយព្រះភក្ត្រមើទៅលើមេឃ ព្រះគុណម្ចាស់នឹងប្រទះឃើញផ្កាយ ៧ ដួង រៀងរាយគ្នាជាកញ្ចុំ មានរូបសណ្ឋានស្រដៀងនឹងខ្លាឃ្មុំ ហ្នឹងឯងជាព្រះមុនីទាំង ៧ របស់ពួកខ្ញុំកណា"
"ព្រះមុនីទាំង ៧ នេះជាទីពឹងដល់ញោមដូចម្តេចបាន?"
"ព្រះមុនីទាំង ៧ នេះទ្រង់តែងតែចុះមកត្រួតពិនិត្យមើលពិភពផែនដីនេះម្តងម្កាល បើនរជនណាមានចិត្តភក្តី ចំពោះព្រះអង្គយ៉ាងមុតមាំ តាំងចិត្តបួងសួងសំពះបូជាព្រះអង្គដោយគោរព ព្រះអង្គនឹងបណ្តាលឲ្យនរជន នោះ មានសេចក្តីសុខទទួលជោគលាភ លុះបែកកាយរំលាយខន្ធទៅ ក៏ចូលដល់ឋានសួគ៌"ពោលហើយ មេភូមិក៏លើកដៃសំពះព្រះទេវៈរបស់គេទាំងពោលព្រះនាមរបស់មុនីទាំង ៧ យ់ាងស្ទាត់ជំនាញ សបញ្ជាក់ឲ្យ ឃើញភក្តីភាពដ៏មុតមាំរបស់គេ បើខ្ញុំព្រះករុណានឹងពន្យល់ចង្ងុលហេតុផលលុបបំបាក់ជំនឿជឿកាន់របស់ពួក គេក្នុងខណៈនោះ ពួកគេច្បាស់ជាខឹងនឹងខ្ញុំព្រះករុណាមិនខាន ខ្ញុំព្រះករុណាទើបនៅស្ងៀមសិន
"បពិត្រលោកសមណៈ ! ចុះព្រះគុណម្ចាស់រាប់អានអ្វីជាទីពឹងដែរ?"មេភូមិសួរខ្ញុំព្រះករុណាវិញ
"អាត្មាមិនរាប់អានអ្វីជាទីពឹងទេ មិនយកអ្នកណាជាទីពឹងទេ អាត្មាពឹងលើខ្លួនឯង ព្រះបរមគ្រូរបស់អាត្មា បង្រៀនថា អត្តា ហិ អត្តនោ នាថោ ខ្លួនជាទីពឹងរបស់ខ្លួន កោ ហិ នាថោ បរោ សិយា អ្នកផ្សេងណានឹង មកជាទីពឹងបាន អាត្មាជឿពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះបរមគ្រូទើបយកខ្លួនឯងជាទីពឹង"
មេភូមិធ្វើកិរិយាអាការងឿងឆ្ងល់ចំពោះសម្តីរបស់ខ្ញុំព្រះករុណា ហើយក៏ស្រដីឡើងថា
"ចុះព្រះគុណម្ចាស់ជាមនុស្សសាមញ្ញធម្មតា គ្មានអំណាចបាដិហារ្យអ្វី គ្មានឫទ្ធិតេជះអ្វីទាំងអស់ នឹងពឹង ខ្លួនឯងយ៉ាងម៉េចបាន?"
"ក៏ព្រោះតែអាត្មាគ្មានឫទ្ធិតេជះហ្នឹងឯងបានជាត្រូវការពឹងពាក់លើខ្លួនឯង បើអាត្មាមានឫទ្ធិតេជះដូចយ៉ាង ព្រះមុនីទាំង ៧ របស់ញោមវិញ អាត្មាមិនចាំបាច់ពឹងពាក់លើខ្លួនឯងទេ ប៉ុន្តែពេលនេះអាត្មាប្រៀបដូចជា បុរសដែលអណ្តែតលឿនលយលើផ្ទៃមហាសាគរព្រោះតែកប៉ាល់ក្រឡាប់លិច ហេតុដូច្នេះអាត្មាទើបត្រុវ អាស្រ័យដៃជើងនិងកម្លាំងរបស់ខ្លួនឯងហែលទឹកទៅលុះត្រាតែដល់ច្រាំង អាត្មាត្រូវតស៊ូពុះពារជាមួយ នឹងទឹករលកនិងត្រីឆ្លាមកំណាចដោយខ្លួនឯង គ្មានអ្នកណាមកហាមឃាត់ទឹករលកបានទេ គ្មានអ្នកណា មកចាប់ចងត្រីឆ្លាមទុកបានទេ គ្មានអ្នកណាមកចាប់ដៃជើងរបស់អាត្មាឲ្យហែលទឹកនោះទេ អាត្មាត្រូវធ្វើ អ្វីៗដោយខ្លួនឯង ពិភពលោកដ៏ធំល្វឹងល្វើយនេះឯងគឺជាផ្ទៃមហាសាគរ ការដែលយើងនាំគ្នាមកកើតក្នុង ពិភពលោកនេះក៏ស្មើនឹងធ្លាក់ចុះទៅអណ្តែតប្រឡឹម-កលើផ្ទៃមហាសមុទ្រ យើងត្រូវតស៊ូពុះពារយ៉ាង ត្រដាបត្រដួសដើម្បីឲ្យជីវិតរបស់យើងរស់នៅបាន យើងត្រូវស្វែងរកលំនៅឋានរស់នៅដើម្បីការពារ កម្តៅថ្ងៃ ភ្លៀង និង ខ្យល់ យើងត្រូវស្វែងរកសម្លៀកបំពាក់មកស្លៀកដណ្តប់ យើងត្រូវស្វែងរករុក្ខោសថ និង វេជ្ជោសថមករក្សាព្យាបាលនៅពេលមានជម្ងឺឈឺថ្កាត់ បច្ច័យគ្រឿងអាស្រ័យទាំងនេះគ្មានព្រះទេវៈ អង្គណាយកមកប្រគល់ឲ្យដល់យើងទទេៗនោះទេ បើទុកជាខិតខំស្វែងរកដោយឧយ្យាមភាពយ៉ាងណា ក៏ដោយ យើងក៏ពុំសូវនឹងបានសមបំណងឡើយ ត្រីឆ្លាមកំណាចនិងជំនោររលកក្នុងមហាសមុទ្រ គឺ សេចក្តីទុក្ខលំបាកទាំងឡាយដែលហូរជោរចូលមក្នុងជីវិតរបស់យើងម្តងម្កាលដូចជា ជម្ងឺតម្កាត់ ទឹកជោរ មកជន់លិចសន្ទូងក្នងស្រែ រោគឧត្បាតអាភេទចង្រៃ ចោរហនេយ្យុំលួចឆក់ប្លន់ ភ្លើងឆេះផ្ទះជាដើម ឧបសគ្គទាំងនេះត្រូវតែពុះពារជួយខ្លួនឯងមុនអ្វីៗទាំងអស់ អាល័យតែបួងសួងទទូចអង្វរ ទេវតាណានឹង មកជួយបាន" ។
"សម្រាប់វត្ថុសម្ភារៈខាងក្រៅ យើងស្វែងរកបានដោយខ្លួនឯង ចំណុចនេះជាការពិត"អ្នកស្រុកម្នាក់ស្រដី ឡើង "ប៉ុន្តែសម្រាប់សេចក្តីសុខខាងផ្លូវចិត្តនោះ យើងមិនអាចស្វែងរកបានដោយខ្លួនឯងទេ សេចក្តីសុខ ជាពរពិសេសដែលព្រះមុនីទាំង ៧ ទ្រង់ប្រទានឲ្យអ្នកមានភក្តីភាពចំពោះព្រះអង្គ"
"ម្នាលឧបាសក ! សេចក្តីសុខមាន ២ យ៉ាង គឺ សុខអាស្រ័យនឹងវត្ថុសម្ភារៈ បានខាង សុខដែលកើតពីការ មានភោជនាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់ មានគេហដ្ឋានរស់នៅយ៉ាងផាសុកស្រណុកស្រួល មានសម្លៀក បំពាក់និងគ្រឿងស្អិតស្អាងសាព៌ាង្គកាយគ្រប់គ្រាន់ មានឱសថសម្រាប់ជំនួយជួយលើកចិត្តឲ្យកក់ក្តៅ បច្ច័យទាំង ៤ នេះ ហៅថា អាមិសសុខ សុខអាស្រ័យបច្ច័យ ៤ ចំណែកខាងសេចក្តីសុខដែលមិន អាស្រ័យវត្ថុសម្ភារៈវិញ បានដល់ សេចក្តីសុខដែលកើតពីការលះបង់សារពើវត្ថុទាំងនោះចេញទៅបួសជា បព្វជិត រស់នៅក្នុងព្រៃដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ ប្រឹងប្រែងកម្ចាត់កិលេសផ្សេងៗពីចិត្តសន្តាន សេចក្តីសុខបែបនេះ ហៅថា និរាមិសសុខ សុខមិនអាស្រ័យវត្ថុសម្ភារៈ ប្រការដែលញោមពោលថា ព្រះមុនីទាំង ៧ ផ្តល់ សេចក្តីសុខឲ្យញោមនោះ តើផ្តល់សេចក្តីសុខបែបណា?"
អ្នកស្រុកម្នាក់នោះធ្វើមុខអង្គឺអង្គែហើយឆ្លើយថា "ខ្ញុំកណាសំដៅយកសេចក្តីសុខទាំង ២ យ៉ាង""រួមសេចក្តីថា សេចក្តីសុខទាំង ២ យ៉ាងហ្នឹង ព្រះមុនីទាំង ៧ ជាអ្នកផ្តល់ឲ្យញោមឬ?" ខ្ញុំព្រះករុណាសួរផ្ទួន សម្តីម្តងទៀត លុះគាត់ឆ្លើយទទួលយល់ព្រមហើយ ខ្ញុំព្រះករុណាទើបអធិប្បាយរំគាយសេចក្តីដូចតទៅ
"ដូចដែលញោមដឹងស្រាប់ហើយថា សេចក្តីសុខប្រភេទទី ១ កើតមកពីការមានគ្រប់គ្រាន់ សេចក្តីសុខបែប នេះរមែងកើតឡើងបាន ញោមព្រមទទួលហើយថា ទ្រព្យទាំងអម្បាលម៉ានដែលញោមមាននៅសព្វថ្ងៃនេះ ញោមស្វះស្វែងរកមកបានដោយខ្លួនឯង មិនមានព្រះអាទិទេពអង្គណាប្រគល់ឲ្យទេ នៅពេលញោមស្វែងរក ទ្រព្យដោយខ្លួនឯង បានសេចក្តីសុខដោយខ្លួនឯងបែបនេះ នឹងនិយាយថា ព្រះមុនីទាំង ៧ ជាអ្នកប្រគល់ឲ្យ តើត្រឹមត្រូវតាមហេតុផលដែរឬទេ"
សំណួររបស់ខ្ញុំព្រះករុណាធ្វើឲ្យអ្នកស្រុកម្នាក់ៗបាត់មាត់ឈឹង លុះឃើញថាចង្វាក់ស្រួលខ្ញុំព្រះករុណាទើប ពន្យល់តទៅទៀតថា "ម្នាលឧបាសក ! សេចក្តីសុខប្រភេទទី ២ គឺ សេចក្តីសុខមិនពឹងពាក់អាស្រ័យវត្ថុសម្ភារៈ ជាសេចក្តីសុខកើតឡើងពីវិសុទ្ធិភាពនៃចិត្ត ញោមធ្វើចិត្តរបស់ឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធ ប្រាសចាកអំពល់កង្វល់ ប្រាស ចាកលោភៈ ទោសៈ និង មោហៈបានទាំងស្រុង ហើយសេចក្តីស្ងប់សុខដ៏ត្រជាក់ត្រជុំរមែងកើតឡើងបាន ចិត្តរបស់ញោមរមែងស្អាតបរិសុទ្ធបានព្រោះការដុសខាត់របស់ញោមដោយខ្លួនឯង ញោមត្រូវតែដុសខាត់ ស្តារចិត្តរបស់ញោមដោយខ្លួនឯង នៅពេលដៃរបស់ញោមប្រឡាក់ប្រឡូសដោយវត្ថុស្មោគគ្រោគ ញោមត្រូវ តែយកទឹកមកលាងជម្រះដៃទើបស្អាតបាន ទោះបីជាញោមធ្វើការបូជាចំពោះព្រះអាទិទេព អង្វរបួងសួងឲ្យ ដៃរបស់ញោមស្អាតប៉ុនណា ដៃរបស់ញោមក៏នៅតែមិនស្អាតដដែល វត្ថុស្មោគគ្រោគនឹងមិនហើរហាយន៍ ផាយចេញពីដៃរបស់ញោមជាដាច់ខាត"
កាលដែលខ្ញុំព្រះករុណាពន្យង់ពន្យល់ហេតុផលតទៅទៀត អ្នកស្រុកក៏កើតមានសទ្ធាជ្រះថ្លា នាំគ្នាប្រគល់ កាយថ្វាយខ្លួនជាសិស្សរបស់ខ្ញុំព្រះករុណា
"ម្នាលឧបាសក និង ឧបាសិកា ! ឆ្ងាយលន្លឹមពីទីនេះទៅទិសបស្ចិម មានក្រុងមួយឈ្មោះថា "សាវត្ថី" ជារាជធានីនៃកោសលរដ្ឋ ឰដ៏ក្រុងនោះ ព្រះបរមសាស្តាចារ្យសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់ទ្រង់ប្រថាប់នៅ ទ្រង់ជាព្រះ បរមគ្រូរបស់ទេវតា និង មនុស្សទាំងឡាយ អាត្មាគ្រាន់តែជាសាវ័ករបស់ព្រះអង្គទេ សូមប្រកាន់យកព្រះអង្គ ជាបង្គោលចិត្តហើយបដិបត្តិតាមពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះអង្គចុះ ហើយញាតិញោមទាំងឡាយនឹង ចួបប្រទះតែសេចក្តីសុខតាមសមគួរដល់ការបដិបត្តិរបស់ខ្លួន"
បន្ទាប់ពីនោះមក ខ្ញុំព្រះករុណាបានពន្យល់ប្រាប់មធ្យោបាយចិញ្ចឹមជីវិតតាមបែបផែនព្រះពុទ្ធសាសនាឲ្យ យង់យល់រាល់គ្នាហើយទើបក្រើនរំលឹកថា
"កុំភ្លេចថា អ្វីៗទាំងអស់ ញោមត្រូវតែធ្វើដោយខ្លួនឯង ញោមតោងតែធ្វើដំណើរដោយខ្លួនឯងទើបបានទៅ ដល់គោលដៅដែលញោមប្រាថ្នា ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់ក្តី អាត្មាក្តី និង អ្នកប្រាជ្ញរាជបណ្ឌិតដទៃទៀតក្តី គ្រាន់តែជាអ្នកចង្អុលប្រាប់ផ្លូវប៉ុណ្ណោះ" ខ្ញុំព្រះករុណាបានស្នាក់នៅក្នុងភូមិនោះអស់ ៦ ថ្ងៃតាមពាក្យនិមន្ត របស់អ្នកស្រុកហើយក៏ចេញធ្វើដំណើរដើរចច្រប់តទៅទៀត
គ្រាមួយនោះ ខ្ញុំព្រះករុណាបានធ្វើដំណើរទៅដល់ភូមិមួយមានឈ្មោះថា កណ្ណិកគ្រាម ក្នុងដែនមគធៈ ប្រជាជនក្នុងភូមិនោះគោរពរាប់អានព្រះអាទិត្យជាទីពឹងនិងជឿជាក់ចំពោះប្រសិទ្ធិភាពនៃមន្ត ១ បទដែល ហៅថា មន្តគយាត្រី ពួកគេជឿថា មន្តគយាត្រីនេះឆុតខ្លាំងណាស់ សូម្បីតែទេព្តាបើបានស្តាប់មន្តនេះហើយ តោងតែញញើតតក់ស្លុតឧត្រាមិនខាន មានតែមនុស្សវណ្ណៈព្រាហ្មណ៍ទេទើបមានសិទ្ធិស្វាធ្យាយមន្តបទនេះ បាន ហើយត្រូវស្វាធ្យាយដោយសម្លេងខ្សឹបៗទៀត មិនត្រូវឲ្យមនុស្សវណ្ណៈអ្នកងារស្តាប់ឮជាដាច់ខាត សូម្បី តែភរិយាកំពុងមានរដូវ ក៏មិនត្រូវឲ្យឮដែរ គ្រាន់តែខ្ញុំព្រះករុណាទៅដល់ភូមិនោះ អ្នកស្រុកក៏នាំគ្នានិយាយអួត ប្រសិទ្ធិភាពរបស់មន្តគយាត្រីនោះឲ្យខ្ញុំព្រះករុណាស្តាប់ កាលបើខ្ញុំព្រះករុណាស្នើសុំឲ្យគេសូធ្យឲ្យស្តាប់ ពួកគេក៏សាកសួរដល់វណ្ណៈរបស់ខ្ញុំព្រះករុណាជាសារវន្ត បើខ្ញុំព្រះករុណាឆ្លើយប្រាប់ពួកគេតាមត្រង់ថាខ្ញុំព្រះ ករុណាជាចណ្ឌាល មុខជាគ្មានឱកាសបានស្តាប់មន្តគយាត្រីរបស់ពួកគេទេ ទើបប្រាប់ពួកគេថាជាបព្វជិត ពួក គេយល់ថាខ្ញុំព្រះករុណាជាព្រាហ្មណ៍ ទើបស្វាធ្យាយមន្តគយាត្រីឲ្យខ្ញុំព្រះករុណាស្តាប់ដូចតទៅនេះត័គ សាវិត្រ វារេន យ័ម ភារតោ
ទេវាសយ ធិមហិ ធិយោនា បរឆោទយ័ត ។
"ពួកយើងខ្ញុំសូមលំឱននមស្ការនូវរស្មីដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះសុរិយទេព ទ្រង់ជាធំលើអ្វីៗទាំងពួង ទ្រង់អាចនាំ ពួកយើងឲ្យកើតចំណេះចេះយល់ ទ្រង់ដូចជាកែវភ្នែកលើពិតាននៃសួគ៌" ។
លុះបានស្តាប់មន្តដ៏ស័ក្តិសិទ្ធិរបស់អ្នកស្រុកហើយ ខ្ញុំព្រះករុណាពិចារណាមើលទៅក៏មិនឃើញថាពាក្យត្រឹម តែប៉ុណ្ណេះនឹងអាចបន្លាចទេវតាយ៉ាងណាបាននោះទេ ប៉ុន្តែក៏នៅស្ងៀមសិន មិនជំទាស់នឹងពួកគេទេ
"ចុះព្រះតេជគុណមានមន្តសម្រាប់ការពារខ្លួនខ្លះទេ?"អ្នកស្រុកម្នាក់សួរឡើង "បើមិនមានទេ ខ្ញុំកណានឹងបង្រៀនឲ្យ ព្រះតេជគុណដើរផ្លូវត្រាច់ចរទៅតែម្នាក់ឯង មានឧបទ្ទវន្តរាយច្រូងច្រាង បើគ្មានមន្តការពារខ្លួនទេ ខ្លាចក្រែងគ្មានសុវត្ថិភាព"
"មានដែរ" ខ្ញុំព្រះករុណាឆ្លើយតបទាំងនឹកអស់សំណើចចំពោះបំណងល្អរបស់គាត់ "បើញោមចង់ស្តាប់ អាត្មា នឹងសូធ្យឲ្យស្តាប់"
គ្រាន់តែឃើញអ្នកស្រុកសម្តែងចិត្តអន្ទះសាចង់ស្តាប់ ខ្ញុំព្រះករុណាទើបលើកយកឱវាទបាដិមោក្ខដែល ប្រជុំរួបរួមពាក្យប្រៀនប្រដៅឡើងមកស្វាធ្យាយថា
សព្វបាបស្ស អករណំ ការមិនធ្វើអំពើអាក្រក់គ្រប់យ៉ាង
កុសលស្សូបសម្បទា ការធ្វើអំពើល្អទាំងពួង
សចិត្តបរិយោទបនំ ការដុះខាត់ចិត្តរបស់ខ្លួនឲ្យផូរផង់
នេះឯងជាមន្តរបស់អាត្មា អ្នកណាបដិបត្តិបានតាមនេះ អ្នកនោះនឹងមានតែសេចក្តីសុខសព្វកាល
ខ្ញុំព្រះករុណាព្យាយាមបកស្រាយប្រសិទ្ធិភាពរបស់ពុទ្ធមន្តនេះឲ្យអ្នកស្រុកស្តាប់ទាល់តែម្នាក់ៗកើតមាន ជំនឿជឿជាក់និងចង់រៀនយកទៅការពារខ្លួន អ្នកស្រុកម្នាក់សួរថា "ចុះមន្តនេះមានវិធីរក្សាដូចម្តេចខ្លះ?"
" មានវិធីរក្សាដូចតទៅនេះ គឺ មុនពេលញោមនឹងគិតអ្វី នឹងនិយាយអ្វី សូមឲ្យគិតពិចារណាមើលឲ្យល្អិត ល្អន់ជាមុនថា ការធ្វើ ការនិយាយរបស់ញោមនោះនឹងបង្កទុក្ខក្តៅក្រហាយដល់ខ្លួនឯងនិងអ្នកដទៃឬទេ បើឃើញថាបង្កទុក្ខទោសទេ ចូរកុំគិត កុំនិយាយ កុំធ្វើអំពើនោះជាដាច់ខាត ប៉ុន្តែបើឃើញថា ការគិត ការ និយាយរបស់ញោមនោះបង្កបង្កើតសេចក្តីសុខ សេចក្តីស្ងប់ដល់ខ្លួនឯងនិងអ្នកដទៃ មិនខុសសីលធម៌ មិន ល្មើសច្បាប់បញ្ញត្តិទេ ក៏ចូរធ្វើទៅចុះ បើរក្សាបានយ៉ាងនេះ មន្តរបស់ញោមនឹងឆុតស័ក្តិសិទ្ធិខ្លាំងឡើង ផ្ទុយទៅវិញ បើរក្សាមិនបានទេ មន្តរបស់ញោមនឹងសាបរលាបអស់អានុភាព អាត្មាដើរផ្លូវមកតែម្នាក់ឯង គ្មានអាវុធមួយដើមជាប់នឹងខ្លួនទេ បានប្រឈមមុខនឹងសត្វសាហាវនិងចោរឃោរឃៅមកច្រើនណាស់ ប៉ុន្តែព្រោះអាស្រ័យមន្តបទនេះទើបជួយការពារអាត្មាឲ្យបរវាសចៀសឆ្ងាយភយន្តរាយបានរហូតមក បម្រាមផ្សេងក្រៅពីនេះគ្មានទេ ញោមស្វាធ្យាយដោយសម្លេងឮខ្លាំងប៉ុនណាក៏បានដែរ រឹតតែប្រាប់អ្នក ផ្សេងបានច្រើនប៉ុនណា មន្តរបស់ញោមរឹតតែស័ក្តិសិទ្ធិប៉ុនណោះ"
កាលបើខ្ញុំព្រះករុណាបានជូនពុទ្ធមន្តដល់អ្នកស្រុកកណ្ណិកគ្រាមហើយ ខ្ញុំព្រះករុណាក៏ធ្វើដំណើរដើរផ្លូវ តទៅមុខទៀត ។
No comments:
Post a Comment